عامل موفقیت


دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۷۰ میلادی تحقیقی انجام داد که به نظر من با کمک آن میتوان اصلیترین عامل موفقیت را بهدستآورد.
در این تحقیق از تعدادی کودک ۴ تا ۶ ساله خواستهشدهبود که در اتاقی بمانند و فردی وارد اتاق میشد و یک شیرینی بسیار خوشمزه به نام مارشملو در اختیار آنها میگذاشت. به آنها گفتهمیشد میتوانند شیرینی را همان موقع بخورند، یا اینکه ۱۵ دقیقه صبر کنند و بعد از ۱۵ دقیقه شروع به خوردن شیرینی کنند و بدانند که یک شیرینی دیگر هم برایشان می آورند!
بنابراین هر کودک دو انتخاب داشت: یا اینکه میتوانست ۱۵ دقیقه صبر کند و پس از ۱۵ دقیقه یک شیرینی دیگر جایزه بگیرد و دو شیرینی بخورد، یا میتوانست همان لحظه شیرینی را بخورد و دیگر انتظار نکشد.
دوربینهایی که در آن اتاق بودند، رفتارهای جالبی را ضبط کردند. بعضی از بچهها به محض رفتن آن فرد از اتاق، شروع به خوردن آن شیرینی خوشمزه یعنی مارشملو کردند. برخی دیگر کمی صبر کردند. ۲ دقیقه، ۳ دقیقه، ۴ دقیقه. برخی دیگر خیلی با خودشان درگیر بودند و وسوسه میشدند که شیرینی را بخورند. شیرینی را بو میکردند، نزدیک دهانشان میآوردند و بعد منصرف میشدند و شیرینی را سرجایش میگذاشتند!
پیشنهاد می کنم حتماً فیلم این تحقیق را در لینک زیر مشاهده کنید:
در نهایت حدود یک سوم از کودکان نیز توانستند خودشان را تا پایان ۱۵ دقیق کنترل کنند. نکته جالب این تحقیق آن است که چند دهه بعد وقتی زندگی این کودکان را بررسی کردند، آنهایی که توانسته بودند خودشان را ۱۵ دقیقه کنترل کنند به مراتب انسان های موفقتری بودند.
نکتهای که میتوانیم از این تحقیق به دستآوریم این است که:
اگر بتوانیم در مواقعی از خواستههایمان دست بکشیم
و آن شیرینی زندگی را در لحظه نخوریم و مدتی صبرکنیم،
در ادامه می توانیم شیرینیهای خوشمزهتر، بهتر و بیشتری داشتهباشیم.
ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که خب برخی از کودکان میتوانستند از بچگی خودشان را کنترل کنند و ما از بچگی نمیتوانستیم! بنابراین ما کلاً شانس موفق شدن نداریم!
امیدوارم دچار این اشتباه نشوید که تصور کنید همه چیز به دوران کودکی محدود میشود. نتیجه آزمایش به این معنی نیست که اگر شما در دوران کودکی نمیتوانستید خودتان را کنترل کنید، الان هم نمیتوانید! در حقیقت این یکی از بهانههایی است که مغز ما برای حفظ حالت موجود میآورد.
ما میتوانیم در هر زمانی خودمان را تغییر دهیم.
فقط کافیاست که بخواهیم و راهش را بدانیم
و بر اساس دانستههایمان اقدام کنیم.